Kısa Günün Kârı

Kara Kitap’ı okuduktan sonra Orhan Pamuk’un tüm kitaplarını okuma isteğime engel olamıyorum. İşte bu istekle “Kırmızı Saçlı Kadın”a başladım. Dilim döndüğünce kitap üzerine yorumlarımı yazmak istiyorum. İlk olarak kardeşimin uyarısında sonuna kadar haklı olduğunu görüyorum Pamuk’un kitaplarını okudukça. “Pamuk’un diğer kitaplarını Kara Kitap’la karşılaştıma!” Gerçekten de bu kitaptan bir Kara Kitap hazzı almak maalesef mümkün değil. Nedenlerini açıklamaya çalışacağım. Öncelikte ben kitapları okurken nitelikli notlar çıkarabilen bir okur değilim. Bir cümleyi bağlamından çıkardığında anlamını yitireceğine inandığım için altını çizemiyorum cümlelerin. Tüm bir sayfa hatta kitap bir anlam taşır ama nasıl oluyor da tek bir cümle dikkat çeker de altı çizilir anlayamıyorum. Bunun yanında üslubu da hissederek yorumlayabiliyorum. Dolayısıyla kitaplar hakkında yazdığım görüşler son derece öznel oluyor. Giriş cümlesi çok önemlidir benim için ya da ustalık göstergesidir diyebilirim. “Aslında

Türkiye’de milyonlarca öğrenci her gün an az 7 saatini okullarda geçiriyor. Bu 7 saati nasıl geçirecekleri ya da yaptıkları şeylerin ne işe yarayacağı hakkında hiçbir bilgileri ve tercih hakları da yok üstelik. Ben de bir öğretmen olarak merak ettim, acaba tercih hakları olsaydı nasıl düzenlerlerdi okulu, dersleri ve öğretmenleri diye. Üç soru sordum öğrencilere: 1) Hayalinizdeki okul binası (Sınıf, bahçe ve teknik yeterlilikleri burada açıklayacaklar.) 2) Hayalinizdeki öğretmen (Özellikle okuldaki herhangi bir öğretmeni yazmamalarını istedim. Var olmayan sadece kendi hayal ettikleri bir öğretmen olmalıydı bu.) 3) Hayalinizdeki dersler (Okulda hangi derslerin olmasını isterler) Öğrencilerden hayli ilginç sonuçlar geldi. Bunları paylaşmak istiyorum. 1) Hayalimdeki Okul Binası Bu soruda ilkokul öğrencileri daha çok eve benzeyen bir okul hayal ettiklerini belirttiler. Sınıflarda halı olmasını istemişler. Okulun güvenli olması üzerinde durmuşlar. Okulda kendilerini güvende his