İnsan mı doğayı yönetir, yoksa doğa mı insanı? Yüzyıllık bir tartışma... Doğa süregelen bir denge içinde binlerce yıldır kendini devam ettiriyor. Denge bizde huzur uyandıran bir kavram. Yavaş, dingin ve kusursuz bir gidişatı simgeliyor. Dolayısıyla doğa da aynı huzuru bir çok insanda uyandırıyor. Buna tezat olarak insanlık doğadan kopabilmek her şeyden çok çabalayan bir tür. Çok genel kavramlar gibi gelebilir bu yazdıklarım. Ama içinde bulunduğum kitleden örnek vereyim. Öğretmen atamaları sırasında bile isteye bir köyü tercihlerine yazan kaç kişidir? Emin olun internetten doğa fotoğraflarını indirip masaüstü arka-planı olarak ayarlayanlardan azdır :) İnsanlar
"Doğa var olmaya devam etsin ama benden uzak olsun" mantığı içerisinde. Çünkü biz "üstün" bir türüz. Kendimizi fikren soyutladığımız doğadan, maddi olarak da soyutlamayı tercih ediyoruz.
Herkesi köye davet etmiyorum burada. Hatta gelmeyin. Sessizlik yakışıyor doğaya.
Ama doğada yaşam deyince ideal görünen şu resim bana komik görünüyor:
 |
| Doğalın içerisinde yapay bir yaşam. |
Neyse ben doğanın güzelliğini kendi resimlerimle örneklendirmek ve içinde yaşadığımız dünyaya biraz daha yakından bakınca nasıl bir şaheser olduğunu vurgulamak niyetindeyim. Aşağıdaki resimleri keçileri otlatırken çektim.
 |
| Bir karınca yuvasının içi... |
 |
| Kendisi kadar çiçeği taşıyan bir karınca :) |
 |
| Kuş yuvası |
 |
| Köyde genelde böyle boş evler var. Tam anlamıyla köyün terkedilmişliğini tanımlayan bir fotoğraf. |
 |
| Keçileri otlatmaya gittiğimiz yol. |
 |
| Fotoğrafta ortada çizgi şeklinde görülen incecik yolu karıncalar oluşturmuş. Yuvalarını değiştirirken hep aynı yolu kullanmışlar. Böylece bir çizgi oluşmuş. |
 |
| Bu da yolun yakın çekimi. Karıncalar görünüyor. |
Biz gündelik hayatımızı yaşarken, oluşturduğumuz yapay görevlerin kaygılarıyla meşgulken, doğa tüm güzelliğini her gün sergiliyor. Bedava bir sanat galerisi her gün davetlilerini bekliyor. Güzelliği betonda arayan binlercesi trafikte egzoz koklarken, çoban, güneşin doğuşunu, serin, ferah dağlarda özgürce izliyor. Haberiniz olsun... :)
İnsan mı doğayı yönetir, yoksa doğa mı insanı? Yüzyıllık bir tartışma... Doğa süregelen bir denge içinde binlerce yıldır kendini devam ettiriyor. Denge bizde huzur uyandıran bir kavram. Yavaş, dingin ve kusursuz bir gidişatı simgeliyor. Dolayısıyla doğa da aynı huzuru bir çok insanda uyandırıyor. Buna tezat olarak insanlık doğadan kopabilmek her şeyden çok çabalayan bir tür. Çok genel kavramlar gibi gelebilir bu yazdıklarım. Ama içinde bulunduğum kitleden örnek vereyim. Öğretmen atamaları sırasında bile isteye bir köyü tercihlerine yazan kaç kişidir? Emin olun internetten doğa fotoğraflarını indirip masaüstü arka-planı olarak ayarlayanlardan azdır :) İnsanlar "Doğa var olmaya devam etsin ama benden uzak olsun" mantığı içerisinde. Çünkü biz "üstün" bir türüz. Kendimizi fikren soyutladığımız doğadan, maddi olarak da soyutlamayı tercih ediyoruz..JPG)
Yorumlar
Yorum Gönder